Zróżnicowanie sceny politycznej

Przez wiele dekad podział w świecie polityki był bardzo jasny a społeczeństwo mogło dzięki temu dość jasno rozróżniać poszczególne ideologie i krzewiących je polityków. Wszystko to sprowadzało się do bardzo jasnego podziału na konserwatystów oraz liberałów. W wielu regionach, co niestety niesłuszne, podział ten utożsamiany był z innym niemniej klasycznym podziałem politycznych ugrupowań na te lewicowe oraz prawicowe. Niesłusznie uważa się, że partie lewicowe zawsze muszą być liberalne, tak samo jak partie konserwatywne w dzisiejszych warunkach wcale nie muszą być prawicowe. Wynika to w dużej mierze ze zmieniającej się wciąż rzeczywistości i rozwoju gospodarki globalnej, która otworzyła przed wszystkimi liberalnymi demokracjami możliwości rozwoju i zarobku. Wraz z bogaceniem się społeczeństwa i rozwojem gospodarki, wszystkie partie polityczne – bez względu na swoje położenie na osi prawica-lewica, musiały zaakceptować oczywiste korzyści wynikające z prowadzenia całkowicie wolnorynkowej i konkurencyjnej gospodarki. Trudno jest więc w dzisiejszych warunkach znaleźć w szanujących się demokracjach takie ugrupowania, które w swojej konserwatywnej ideologii proponowałyby powrót do gospodarki centralnie sterowanej. Nawet najbardziej skrajne prawicowe partie, które jeszcze kilka dekad temu kojarzyły się wyłącznie z ograniczaniem swobody przedsiębiorców i budowaniem potęgi narodu, dzisiaj całkowicie akceptują i wykorzystują możliwości stworzone przez konkurencyjną gospodarkę.
W efekcie przyglądając się dzisiejszym partiom politycznym na świecie i podziałom na scenie politycznej można zauważyć, że dochodzi do coraz dalej idącej liberalizacji poglądów nawet tych najbardziej skrajnych konserwatystów. Społeczności, nawet te mocno osadzone w tradycjach i wartościach religijnych, dostrzegając zmieniające się dynamicznie otoczenie i mają świadomość, że pozostanie w dawnych czasach nie jest rozwiązaniem – świat błyskawicznie się zmienia i tak samo zmieniają się ugrupowania polityczne. Niektóre kraje cechuje bardzo wysoka niestabilność ugrupowań politycznych, często rządzące koalicje i ugrupowania zostają odsunięte już po kilkunastu miesiącach, gdy wychodzi na jaw, że ich populistyczne hasła są niemożliwe do zrealizowania. W ich miejsce często pojawiają się nowe twory marketingowe, ale z dokładnie tymi samymi politykami, którzy niedawno w aferach skandalu czy zawodu społecznego opuszczali swoje stanowiska. Pod nowym politycznym szyldem i z nieco odmienionym programem politycznym, takie grupy wpływów dość szybko trafiają z powrotem do sprawowania władzy – nawet z pozycji partii opozycyjnej.
Szczególnie trudno wytyczyć wyraźne granice między lewicą a prawicą lub konserwatystami i liberałami w krajach najwyżej rozwiniętych i z najwyższym stopniem rozwoju demokracji liberalnej. To tam ludzie mają odwagę do manifestowania swoich nawet najbardziej indywidualistycznych poglądów na życie, politykę czy ekonomię, a zróżnicowane w swojej ofercie partie polityczne jedynie odpowiadają na to zapotrzebowanie.